Sinds de komst van de ‘Fallout’-serie in 1997 zijn kleine doppen als wettig betaalmiddel in de uitgestrekte woestenijwereld in omloop gebracht. Veel mensen hebben echter zo'n vraag: waarom herkennen mensen in de chaotische wereld waar de wet van de jungle hoogtij viert, dit soort aluminiumhuid die geen waarde heeft?
Dit soort vragen kan ook worden ondersteund in de gerelateerde settings van veel film- en gamewerken. Handen, sigaretten in gevangenissen, voedselblikken in zombiefilms en mechanische onderdelen in ‘Mad Max’ kunnen bijvoorbeeld als betaalmiddel worden gebruikt, omdat dit belangrijke materialen zijn die worden gebruikt om in de basisbehoeften te voorzien.
Vooral na de release van de “Metro” (Metro)-serie zijn veel spelers van mening dat de instelling van “kogels” als betaalmiddel in het spel zeer redelijk is – de gebruikswaarde ervan wordt door alle overlevenden erkend en het is gemakkelijk mee te nemen en op te slaan. Om het in de volksmond te zeggen: in geval van gevaar, welke kogel of flesdop de gangster “overtuigt”, kan iedereen gemakkelijk een oordeel vellen.
Wat echt waardevol is in ‘Subway’ zijn de militaire kogels die overbleven vóór het uitbreken van de nucleaire oorlog. Op weekdagen zijn mensen alleen bereid om zelfgemaakte munitie af te spelen.
Waarom koos Hei Dao op ingenieuze wijze kroonkurken als betaalmiddel in de woestenijwereld?
Laten we eerst naar de officiële verklaring luisteren.
In een interview uit 1998 met de Fallout-nieuwssite NMA onthulde de maker van de serie Scott Campbell dat ze er inderdaad aan hadden gedacht om van kogels een betaalmiddel te maken. Echter, zodra de gevolgen van “een shuttle kogels worden afgevuurd, is een maandsalaris verdwenen”, zullen spelers onbewust hun gedrag onderdrukken, wat een ernstige schending is van de verkennings- en ontwikkelingseisen van RPG.
Stel je voor dat je eropuit gaat om het bolwerk te plunderen, maar nadat je het hebt beroofd, merk je dat je failliet bent. Je moet dit soort RPG-games niet kunnen spelen...
Dus begon Campbell zich een teken voor te stellen dat niet alleen in overeenstemming was met het thema van het einde van de wereld, maar ook de geest van slechte smaak belichaamde. Tijdens het opruimen van de prullenbak op kantoor ontdekte hij dat het enige glimmende ding dat hij in de vuilnisbelt kon vinden een dop van een colafles was. Vandaar het verhaal van kroonkurken als betaalmiddel.
Posttijd: 25 juli 2023